ბარძაყის ძვლის ინტერტროქანტერული მოტეხილობები ხანდაზმულებში ბარძაყის მოტეხილობების 50%-ს შეადგენს.კონსერვატიული მკურნალობა მიდრეკილია ისეთი გართულებებისკენ, როგორიცაა ღრმა ვენების თრომბოზი, ფილტვის ემბოლია, წნევის წყლულები და ფილტვის ინფექციები.ერთი წლის განმავლობაში სიკვდილიანობის მაჩვენებელი 20%-ს აჭარბებს.ამიტომ, იმ შემთხვევებში, როდესაც პაციენტის ფიზიკური მდგომარეობა იძლევა საშუალებას, ადრეული ქირურგიული შიდა ფიქსაცია არის ინტერტროქანტერული მოტეხილობისთვის სასურველი მკურნალობა.
ინტრამედულარული ფრჩხილის შიდა ფიქსაცია ამჟამად ოქროს სტანდარტია ინტერტროქანტერული მოტეხილობების სამკურნალოდ.PFNA-ს შიდა ფიქსაციაზე გავლენის ფაქტორების კვლევებში, ფაქტორები, როგორიცაა PFNA ფრჩხილის სიგრძე, ვარუს კუთხე და დიზაინი, მოხსენებული იყო მრავალ წინა კვლევაში.თუმცა, ჯერ კიდევ გაურკვეველია, გავლენას ახდენს თუ არა ძირითადი ფრჩხილის სისქე ფუნქციურ შედეგებზე.ამის გადასაჭრელად, უცხოელმა მეცნიერებმა გამოიყენეს ინტრამედულარული ფრჩხილები თანაბარი სიგრძით, მაგრამ განსხვავებული სისქით, ხანდაზმულებში (50 წელზე მეტი ასაკის) ინტერტროქანტერული მოტეხილობების დასაფიქსირებლად, რათა შეედარებინათ არის თუ არა განსხვავებები ფუნქციურ შედეგებში.
კვლევა მოიცავდა ცალმხრივი ინტერტროქანტერული მოტეხილობის 191 შემთხვევას, ყველა მკურნალობდა PFNA-II შიდა ფიქსაციით.მცირე ტროხანტერის მოტეხილობისა და მოწყვეტისას გამოყენებული იქნა 200მმ მოკლე ლურსმანი;როდესაც მცირე ტროხანტერი უცვლელი იყო ან არ იყო მოწყვეტილი, გამოიყენებოდა 170 მმ ულტრამოკლე ლურსმანი.მთავარი ფრჩხილის დიამეტრი 9-12 მმ-მდე მერყეობდა.კვლევის ძირითადი შედარება ფოკუსირებული იყო შემდეგ ინდიკატორებზე:
1. ტროხანტერის მცირე სიგანე, რათა შეფასდეს იყო თუ არა პოზიციონირება სტანდარტული;
2. თავ-კისრის ფრაგმენტის მედიალურ ქერქსა და დისტალურ ფრაგმენტს შორის კავშირი, შემცირების ხარისხის შესაფასებლად;
3. Tip-Apex Distance (TAD);
4.ფრჩხილი-არხის თანაფარდობა (NCR).NCR არის ძირითადი ფრჩხილის დიამეტრის თანაფარდობა მედულარული არხის დიამეტრთან დისტალურ საკეტის ხრახნიან სიბრტყეზე.
191 პაციენტს შორის, შემთხვევების განაწილება ძირითადი ფრჩხილის სიგრძისა და დიამეტრის მიხედვით ნაჩვენებია შემდეგ ფიგურაში:
საშუალო NCR იყო 68.7%.ამ საშუალოს ზღურბლად გამოყენებისას, შემთხვევები, სადაც NCR საშუალოზე მეტი იყო, ჩათვლილი იყო, რომ ჰქონდა უფრო სქელი ძირითადი ფრჩხილის დიამეტრი, ხოლო შემთხვევები, სადაც NCR საშუალოზე ნაკლები იყო, ჩათვლილი იყო უფრო თხელი ძირითადი ფრჩხილის დიამეტრით.ამან გამოიწვია პაციენტების კლასიფიკაცია სქელი მთავარი ფრჩხილის ჯგუფად (90 შემთხვევა) და თხელი მთავარი ფრჩხილის ჯგუფად (101 შემთხვევა).
შედეგები მიუთითებს, რომ არ იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებები სქელი მთავარი ფრჩხილის ჯგუფსა და წვრილი ფრჩხილის ჯგუფს შორის Tip-Apex Distance, Koval-ის ქულის, დაგვიანებული შეხორცების სიჩქარის, ხელახალი ოპერაციის სიხშირისა და ორთოპედიული გართულებების თვალსაზრისით.
ამ კვლევის მსგავსად, სტატია გამოქვეყნდა "Journal of Orthopedic Trauma"-ში 2021 წელს: [სტატიის სათაური].
კვლევა მოიცავდა 168 ხანდაზმულ პაციენტს (ასაკი > 60 წელზე), ინტერტროქანტერული მოტეხილობებით, ყველა მკურნალობდა ცეფალომედულარული ფრჩხილებით.ძირითადი ფრჩხილის დიამეტრიდან გამომდინარე, პაციენტები იყოფა 10 მმ ჯგუფად და 10 მმ-ზე მეტი დიამეტრის ჯგუფად.შედეგებმა ასევე აჩვენა, რომ ორ ჯგუფს შორის არ იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებები ხელახალი ოპერაციის სიხშირეებში (ან საერთო ან არაინფექციური).კვლევის ავტორები ვარაუდობენ, რომ ხანდაზმულ პაციენტებში ინტერტროქანტერული მოტეხილობებით, საკმარისია 10 მმ დიამეტრის მთავარი ფრჩხილის გამოყენება და არ არის საჭირო გადაჭარბებული გადახვევა, რადგან მას მაინც შეუძლია მიაღწიოს ხელსაყრელ ფუნქციურ შედეგებს.
გამოქვეყნების დრო: თებ-23-2024
