ბარძაყის სახსრის მოტეხილობები ხანდაზმულებში ბარძაყის სახსრის მოტეხილობების 50%-ს შეადგენს. კონსერვატიული მკურნალობის დროს შესაძლებელია ისეთი გართულებების განვითარება, როგორიცაა ღრმა ვენების თრომბოზი, ფილტვის ემბოლია, ნაწოლები და ფილტვის ინფექციები. სიკვდილიანობის მაჩვენებელი ერთი წლის განმავლობაში 20%-ს აჭარბებს. ამიტომ, იმ შემთხვევებში, როდესაც პაციენტის ფიზიკური მდგომარეობა იძლევა საშუალებას, ტროქანტერული მოტეხილობების მკურნალობის სასურველი მეთოდია ადრეული ქირურგიული შიდა ფიქსაცია.
ინტრამედულარული ლურსმანით შიდა ფიქსაცია ამჟამად ოქროს სტანდარტია ტროქანტერული მოტეხილობების სამკურნალოდ. PFNA-ს შიდა ფიქსაციაზე მოქმედი ფაქტორების კვლევებში, მრავალრიცხოვან წინა კვლევებში იყო მოხსენიებული ისეთი ფაქტორები, როგორიცაა PFNA ლურსმანის სიგრძე, ვარუსული კუთხე და დიზაინი. თუმცა, ჯერ კიდევ გაურკვეველია, მოქმედებს თუ არა მთავარი ლურსმანის სისქე ფუნქციურ შედეგებზე. ამის მოსაგვარებლად, უცხოელმა მეცნიერებმა გამოიყენეს თანაბარი სიგრძის, მაგრამ განსხვავებული სისქის ინტრამედულარული ლურსმნები ხანდაზმულ პირებში (50 წელზე მეტი ასაკის) ტროქანტერული მოტეხილობების დასაფიქსირებლად, რათა შეედარებინათ, არის თუ არა განსხვავებები ფუნქციურ შედეგებში.
კვლევაში შედიოდა ცალმხრივი ტროქანტერული მოტეხილობების 191 შემთხვევა, რომლებიც ყველა შემთხვევაში დამუშავებული იყო PFNA-II შიდა ფიქსაციით. როდესაც მცირე ტროქანტერი მოტეხილი და მოწყვეტილი იყო, გამოიყენებოდა 200 მმ-იანი მოკლე ლურსმანი; როდესაც მცირე ტროქანტერი დაუზიანებელი იყო ან არ იყო მოწყვეტილი, გამოიყენებოდა 170 მმ-იანი ულტრამოკლე ლურსმანი. მთავარი ლურსმანის დიამეტრი 9-12 მმ-ის ფარგლებში მერყეობდა. კვლევაში ძირითადი შედარებები ფოკუსირებული იყო შემდეგ მაჩვენებლებზე:
1. ტროქანტერის უფრო მცირე სიგანე, იმის შესაფასებლად, იყო თუ არა პოზიციონირება სტანდარტული;
2. თავისა და კისრის ფრაგმენტის მედიალურ ქერქსა და დისტალურ ფრაგმენტს შორის ურთიერთკავშირი რედუქციის ხარისხის შესაფასებლად;
3. წვერი-მწვერვალის მანძილი (TAD);
4. ლურსმანისა და არხის თანაფარდობა (NCR). NCR არის მთავარი ლურსმანის დიამეტრისა და მედულარული არხის დიამეტრის თანაფარდობა დისტალურ საკეტ ხრახნულ სიბრტყეზე.
კვლევაში მონაწილე 191 პაციენტს შორის, შემთხვევათა განაწილება მთავარი ფრჩხილის სიგრძისა და დიამეტრის მიხედვით ნაჩვენებია შემდეგ ფიგურაში:
საშუალო NCR იყო 68.7%. ამ საშუალო ზღვრულად გამოყენებისას, საშუალოზე მეტი NCR-ის მქონე შემთხვევებს ითვლებოდა მთავარი ფრჩხილის უფრო სქელი დიამეტრის მქონე შემთხვევებად, ხოლო საშუალოზე ნაკლები NCR-ის მქონე შემთხვევებს - მთავარი ფრჩხილის უფრო თხელი დიამეტრის მქონე შემთხვევებად. ამან განაპირობა პაციენტების კლასიფიცირება სქელი მთავარი ფრჩხილის (90 შემთხვევა) და თხელი მთავარი ფრჩხილის (101 შემთხვევა) ჯგუფებად.
შედეგები მიუთითებს, რომ სქელი მთავარი და თხელი მთავარი ლურსმანის ჯგუფებს შორის სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებები არ ყოფილა წვერი-მწვერვალის მანძილის, კოვალის ქულის, შენელებული შეხორცების მაჩვენებლის, ხელახალი ოპერაციის მაჩვენებლისა და ორთოპედიული გართულებების თვალსაზრისით.
ამ კვლევის მსგავსად, სტატია გამოქვეყნდა „ორთოპედიული ტრავმის ჟურნალში“ 2021 წელს: [სტატიის სათაური].
კვლევაში მონაწილეობდა 168 ხანდაზმული პაციენტი (60 წელზე მეტი ასაკის), რომლებსაც აღენიშნებოდათ ტროქანტერული მოტეხილობები და ყველა მათგანი მკურნალობდა ცეფალომედულარული ლურსმნებით. მთავარი ლურსმანის დიამეტრის მიხედვით, პაციენტები დაიყვნენ 10 მმ-იან და 10 მმ-ზე მეტი დიამეტრის მქონე ჯგუფებად. შედეგებმა ასევე აჩვენა, რომ ორ ჯგუფს შორის არ იყო სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებები ხელახალი ოპერაციის მაჩვენებლებში (როგორც საერთო, ასევე არაინფექციური). კვლევის ავტორები ვარაუდობენ, რომ ტროქანტერული მოტეხილობების მქონე ხანდაზმულ პაციენტებში საკმარისია 10 მმ დიამეტრის მთავარი ლურსმანის გამოყენება და არ არის საჭირო ზედმეტი გახეხვა, რადგან ამით მაინც შესაძლებელია ხელსაყრელი ფუნქციური შედეგების მიღწევა.
გამოქვეყნების დრო: 2024 წლის 23 თებერვალი
