ბარძაყის ინტერტროქანტერული მოტეხილობები ხანდაზმულებში ბარძაყის მოტეხილობების 50% -ს შეადგენს. კონსერვატიული მკურნალობა მიდრეკილია ისეთი გართულებებისკენ, როგორიცაა ღრმა ვენების თრომბოზი, ფილტვის ემბოლია, წნევის მუწუკები და ფილტვის ინფექციები. სიკვდილიანობის მაჩვენებელი ერთი წლის განმავლობაში აღემატება 20%-ს. ამრიგად, იმ შემთხვევებში, როდესაც პაციენტის ფიზიკური მდგომარეობა საშუალებას იძლევა, ადრეული ქირურგიული შიდა ფიქსაცია არის სასურველი მკურნალობა intertrochanteric მოტეხილობებისთვის.
ინტრამედულარული ფრჩხილის შიდა ფიქსაცია ამჟამად ოქროს სტანდარტია ინტერტროქანტერული მოტეხილობების სამკურნალოდ. PFNA შიდა ფიქსაციაზე გავლენის ფაქტორების შესახებ კვლევებში, ფაქტორები, როგორიცაა PFNA ფრჩხილის სიგრძე, ვარუსის კუთხე და დიზაინი, აღინიშნა მრავალ წინა კვლევაში. ამასთან, ჯერჯერობით უცნობია, გავლენას ახდენს ძირითადი ფრჩხილის სისქე ფუნქციურ შედეგებზე. ამის მოსაგვარებლად, უცხოელმა მეცნიერებმა გამოიყენეს თანაბარი სიგრძის ინტრამულარული ფრჩხილები, მაგრამ სხვადასხვა სისქე ხანდაზმულ პირებში ინტერტროჩანტერული მოტეხილობების გამოსწორების მიზნით (ასაკი> 50), რომლის მიზანია შევადაროთ თუ არა განსხვავებები ფუნქციურ შედეგებში.
კვლევაში შედიოდა ცალმხრივი ინტერტროქანტერული მოტეხილობების 191 შემთხვევა, ყველა მკურნალობდა PFNA-II შიდა ფიქსაციით. როდესაც ნაკლები ტროქანტერი მოტეხილი და განცალკევებული იყო, გამოყენებული იქნა 200 მმ მოკლე ფრჩხილი; როდესაც ნაკლები ტროქანტერი ხელუხლებელი იყო ან არ დაშორდა, გამოყენებული იქნა 170 მმ ულტრაიისფერი ფრჩხილის ფრჩხილი. მთავარი ფრჩხილის დიამეტრი 9-12 მმ-დან იყო. კვლევაში ძირითადი შედარებები შეეხო შემდეგ ინდიკატორებს:
1. ნაკლები ტროქანტერის სიგანე, რათა შეაფასოს, იყო თუ არა პოზიციონირება სტანდარტული;
2. თავი კისრის ფრაგმენტისა და დისტალური ფრაგმენტის მედიკამენტურ ქერქს შორის, შემცირების ხარისხის შესაფასებლად;
3. TIP-APEX მანძილი (TAD);
4. NAIL-CANAL RATIO (NCR). NCR არის ძირითადი ფრჩხილის დიამეტრის თანაფარდობა მედულარული არხის დიამეტრთან დისტალური საკეტის ხრახნიანი თვითმფრინავით.
191 პაციენტს შორის, ძირითადი ფრჩხილის სიგრძეზე და დიამეტრზე დაფუძნებული შემთხვევების განაწილება მოცემულია შემდეგ ფიგურაში:
საშუალო NCR იყო 68,7%. ამ საშუალო, როგორც ბარიერის გამოყენებით, საშუალო NCR– სთან შედარებით უფრო მეტი შემთხვევები განიხილებოდა, რომ აქვს სქელი ძირითადი ფრჩხილის დიამეტრი, ხოლო NCR– სთან შედარებით, ვიდრე საშუალოზე ნაკლები, მიჩნეული იყო ფრჩხილის ძირითადი დიამეტრი. ამან გამოიწვია პაციენტების კლასიფიკაცია სქელი ძირითადი ფრჩხილის ჯგუფში (90 შემთხვევა) და თხელი ძირითადი ფრჩხილის ჯგუფში (101 შემთხვევა).
შედეგები მიუთითებს, რომ სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებები არ ყოფილა სქელ მთავარ ფრჩხილის ჯგუფსა და თხელი ძირითადი ფრჩხილის ჯგუფს შორის, Tip-Apex– ის მანძილის, კოვალის ქულის, განკურნების შეფერხების, განკურნების სიჩქარის და ორთოპედიული გართულებების თვალსაზრისით.
ამ კვლევის მსგავსად, სტატია გამოქვეყნდა "ორთოპედიული ტრავმის ჟურნალი" 2021 წელს: [სტატიის სათაური].
კვლევაში შედიოდა 168 ხანდაზმული პაციენტი (ასაკი> 60) ინტერტროქანტერული მოტეხილობებით, ყველა მკურნალობდა ცეფალომედულარული ფრჩხილებით. ძირითადი ფრჩხილის დიამეტრის საფუძველზე, პაციენტები დაყოფილი იყვნენ 10 მმ ჯგუფად და ჯგუფში, რომელზეც დიამეტრი აღემატება 10 მმ -ს. შედეგებმა ასევე აჩვენა, რომ ორ ჯგუფს შორის არ ყოფილა სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებები განმეორებით განაკვეთებში (ან საერთო ან არაინფექციური). კვლევის ავტორები ვარაუდობენ, რომ, ასაკოვან პაციენტებში, რომელთაც აქვთ ინტერტროქანტერული მოტეხილობები, 10 მმ დიამეტრის ძირითადი ფრჩხილის გამოყენებით საკმარისია და არ არის საჭირო გადაჭარბებული რევოლუცია, რადგან მას კვლავ შეუძლია მიაღწიოს ხელსაყრელ ფუნქციურ შედეგებს.
პოსტის დრო: თებერვალი -23-2024
