მოტეხილობის ტრავმის მენეჯმენტის პრინციპები

სურათი 6: თაგვებში მოტეხილობის შეხორცების სქემატური დიაგრამა

ანთებითი ფაზა
მოტეხილობის ადგილიდან და მიმდებარე რბილი ქსოვილებისგან სისხლდენა ქმნის ჰემატომას, ფიბროვასკულური ქსოვილის ფორმებს მოტეხილ ბოლოს, ხოლო ოსტეობლასტები და ფიბრობლასტები იწყებენ პროლიფერაციას.
შემცირება
კალიუსის ორიგინალური პასუხი ხდება 2 კვირის განმავლობაში, ხრტილოვანი ჩონჩხის ფორმირებით, რასაც მოჰყვება კალიუსის წარმოქმნა ენდოკონდიული ოსიფიკაციის გზით, ხოლო მოტეხილობის შეხორცების ყველა სპეციფიკური ფორმა დაკავშირებულია მკურნალობის მოდალობასთან.
შეხება
სარემონტო პროცესის დროს, წარმოქმნილი ლენტებიანი ძვალი ჩანაცვლებულია ლამელარული ძვლებით, ხოლო მედულარული ღრუ ხდება რეანალიზებული, მოტეხილობის შეკეთების დასრულების აღსანიშნავად.

სირთულე
დაგვიანებული კავშირი ძირითადად ვლინდება მოტეხილობით, რომელიც არ არის განკურნება მოსალოდნელ ვადაში, მაგრამ მაინც აქვს გარკვეული ბიოლოგიური მოქმედება, და დაგვიანებული კავშირის მიზეზები მრავალფეროვანია, რაც დაკავშირებულია მოტეხილობის შეხორცებაზე გავლენის ფაქტორებთან.
Nonunion ვლინდება როგორც მოტეხილობა კლინიკური ან რადიოლოგიური შეხორცების მტკიცებულებების გარეშე, ხოლო ძირითადი რეალიზაციაა:
(1) ატროფიული არაინუნიონი არაკულოზურიზაციის გამო და განკურნების ბიოლოგიური უნარის არარსებობის გამო, როგორც წესი, ვლინდება ძვლის გატეხილი ბოლოების სტენოზი და არ აქვს სისხლძარღვები, ხოლო მკურნალობის პროცესი მოითხოვს ადგილობრივი ბიოლოგიური მოქმედების სტიმულირებას (ძვლის გრაფტი ან ძვლის კორტიკალური რეზექცია და ძვლის ტრანსპორტი).
(2) ჰიპერტროფიულ არაუნიონს აქვს გარდამავალი სისხლძარღვთა და ბიოლოგიური უნარი, მაგრამ არ გააჩნია მექანიკური სტაბილურობა, რაც, როგორც წესი, ვლინდება, როგორც მოტეხილობის გატეხილი ბოლოების ჭარბი ზრდა, ხოლო მკურნალობას საჭიროა მექანიკური სტაბილურობის გაზრდა (ძვლის ფირფიტა და ხრახნიანი ფიქსაცია).
(3) დისტროფიულ არაუნიონს აქვს საკმარისი სისხლი, მაგრამ თითქმის არ არსებობს callus- ის ფორმირება, ხოლო მოტეხილობის შემცირება ხელახლა უნდა განხორციელდეს მოტეხილობის გატეხილი დასასრულის არასაკმარისი გადაადგილებისა და შემცირების გამო.
(4) ქრონიკული ინფექციით ინფექციური არაუნიონისთვის, მკურნალობამ ჯერ უნდა ამოიღოს ინფექციის ფოკუსი, შემდეგ კი ხელი შეუწყოს მოტეხილობის შეხორცებას. ძვლის ინფექციის ოსტეომიელიტი არის ძვლისა და ძვლის ინფექციის დაავადება, რომელიც შეიძლება იყოს ღია ჭრილობის ჭრილობების ან პათოგენური ინფექციის პირდაპირი ინფექცია სისხლისმსმელი მარშრუტების საშუალებით, და აუცილებელია დაინფიცირებული მიკროორგანიზმების და პათოგენების დადგენა მკურნალობის დაწყებამდე.
რეგიონალური ტკივილის კომპლექსური სინდრომი ახასიათებს ტკივილს, ჰიპერესთეზიას, კიდურების ალერგიას, არარეგულარული ადგილობრივი სისხლის ნაკადს, ოფლიანობას და შეშუპებას, მათ შორის ავტონომიური ნერვული სისტემის პათოლოგიებს. ეს ჩვეულებრივ ხდება ტრავმისა და ოპერაციის შემდეგ, და გამოვლენილია და მკურნალობს ადრეულ პერიოდში, საჭიროების შემთხვევაში სიმპათიკური ნერვული ბლოკით.
• ჰეტეროტოპიური ოსიფიკაცია (HO) ხშირია ტრავმის ან ოპერაციის შემდეგ, და უფრო ხშირია იდაყვის, ბარძაყის და ბარძაყის, ხოლო პირის ღრუს ბისფოსფონატებში შეიძლება შეაჩერონ ძვლის მინერალიზაცია სიმპტომური დაწყების შემდეგ.
• ზეწოლა პერიოფიზულ განყოფილებაში იზრდება გარკვეულ დონეზე, რაც აფერხებს შინაგან პერფუზიას.
• ნეიროვასკულური დაზიანება აქვს ნეიროვასკულური დაზიანების სხვადასხვა მიზეზები სხვადასხვა ანატომიური ადგილმდებარეობის გამო.
• ავასკულარული ნეკროზი გვხვდება არასაკმარისი სისხლის მიწოდების ადგილებში, კონკრეტულად, იხ. დაზიანება და ანატომიური ადგილმდებარეობა და ა.შ., და შეუქცევადი დაზიანება ხდება.