ტერფის მოტეხილობები კლინიკურ პრაქტიკაში მოტეხილობების ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული სახეობაა. I/II ხარისხის ბრუნვითი და გატაცების ზოგიერთი დაზიანების გარდა, ტერფის მოტეხილობების უმეტესობა, როგორც წესი, მოიცავს ლატერალურ წვივის ძვალს. ვებერის A/B ტიპის ლატერალური წვივის ძვლის მოტეხილობები, როგორც წესი, იწვევს სტაბილურ დისტალურ წვივის ძვლის სინდესმოზს და შეიძლება კარგი რედუქციის მიღწევა დისტალურიდან პროქსიმამდე პირდაპირი ვიზუალიზაციით. ამის საპირისპიროდ, C ტიპის ლატერალური წვივის ძვლის მოტეხილობები გულისხმობს ლატერალური წვივის ძვლის არასტაბილურობას სამი ღერძის გასწვრივ დისტალური წვივის ძვლის დაზიანების გამო, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს გადაადგილების ექვსი ტიპი: დამოკლება/დაგრძელება, დისტალური წვივის ძვლის გაფართოება/შევიწროება, წინა/უკანა გადაადგილება საგიტალურ სიბრტყეში, მედიალური/გვერდითი დახრილობა კორონალურ სიბრტყეში, ბრუნვითი გადაადგილება და ამ ხუთი ტიპის დაზიანების კომბინაციები.
მრავალრიცხოვანმა წინა კვლევებმა აჩვენა, რომ დამოკლება/დაგრძელება შეიძლება შეფასდეს დაიმეს ნიშნის, სტენტონის ხაზის და წვივის ძვლის უფსკრულის კუთხის შეფასებით და სხვა. კორონარული და საგიტალური სიბრტყეების გადაადგილება კარგად შეიძლება შეფასდეს შუბლის და გვერდითი ფლუოროსკოპიული ხედვის გამოყენებით; თუმცა, ინტრაოპერაციულად ყველაზე რთული შესაფასებელია ბრუნვითი გადაადგილება.
ბრუნვითი გადაადგილების შეფასების სირთულე განსაკუთრებით თვალსაჩინოა ფიბულას შემცირებაში დისტალური წვივის ძვლის ხრახნის ჩადგმის დროს. ლიტერატურის უმეტესობა მიუთითებს, რომ დისტალური წვივის ძვლის ხრახნის ჩადგმის შემდეგ, 25%-50%-ში ხდება სუსტი რედუქცია, რაც იწვევს ფიბულური დეფორმაციების არასწორ შეერთებას და ფიქსაციას. ზოგიერთი მეცნიერი შემოგვთავაზა რუტინული ინტრაოპერაციული კომპიუტერული ტომოგრაფიის გამოყენება, თუმცა პრაქტიკაში მისი განხორციელება შეიძლება რთული იყოს. ამ საკითხის გადასაჭრელად, 2019 წელს, ტონჯის უნივერსიტეტთან ასოცირებული იანგპუს საავადმყოფოს პროფესორ ჟანგ შიმინის გუნდმა გამოაქვეყნა სტატია საერთაშორისო ორთოპედიულ ჟურნალში *Injury*, რომელშიც შემოთავაზებული იყო ტექნიკა, რომლის მიხედვითაც შეფასდებოდა, გამოსწორდა თუ არა მალების გვერდითი ბრუნვა ინტრაოპერაციული რენტგენის გამოყენებით. ლიტერატურა ამ მეთოდის მნიშვნელოვან კლინიკურ ეფექტურობას აღწერს.
ამ მეთოდის თეორიული საფუძველი ის არის, რომ ტერფის ფლუოროსკოპიული ხედვისას, გვერდითი მალისებრი ფოსოს გვერდითი კედლის ქერქი ავლენს მკაფიო, ვერტიკალურ, მკვრივ ჩრდილს, რომელიც პარალელურია გვერდითი მალისებრი ძვლის მედიალური და გვერდითი ქერქების და მდებარეობს გვერდითი მალისებრი ძვლის მედიალური და გვერდითი ქერქების დამაკავშირებელი ხაზის შუადან გარე ერთ მესამედამდე.
კოჭის ფლუოროსკოპიული ხედვის ილუსტრაცია, რომელიც ასახავს ლატერალური მალეოლური ფოსოს გვერდითი კედლის ქერქს (b-ხაზი) და ლატერალური მალეოლუსის მედიალურ და ლატერალურ ქერქს (a და c ხაზები). როგორც წესი, b-ხაზი მდებარეობს გარეთა ერთი მესამედის ხაზზე a და c ხაზებს შორის.
ლატერალური მალის ნორმალური მდებარეობა, გარეთა და შიგნითა როტაცია ფლუოროსკოპიულ გამოსახულებაზე განსხვავებულ ვიზუალურ სურათს იძლევა:
- ნორმალურ მდგომარეობაში მობრუნებული ლატერალური მალეოლი**: ლატერალური მალეოლის ნორმალური კონტური კორტიკალური ჩრდილით ლატერალური მალეოლური ფოსოს ლატერალურ კედელზე, განლაგებული ლატერალური მალის მედიალური და ლატერალური ქერქის გარეთა ერთი მესამედის ხაზზე.
-ლატერალური მალის გარეთა ბრუნვის დეფორმაცია**: ლატერალური მალის კონტური „მკვეთრადფოთლიანია“, ლატერალურ მალის ფოსოზე კორტიკალური ჩრდილი ქრება, დისტალური წვივისებრი სივრცე ვიწროვდება, შენტონის ხაზი ხდება წყვეტილი და გაფანტული.
-გვერდითი მალეოლუსის შიდა ბრუნვის დეფორმაცია**: გვერდითი მალეოლუსის კონტური „კოვზის ფორმისაა“, გვერდით მალეოლურ ფოსოზე კორტიკალური ჩრდილი ქრება და დისტალური წვივისებრი სივრცე ფართოვდება.
გუნდში შედიოდა 56 პაციენტი, რომლებსაც აღენიშნებოდათ C ტიპის გვერდითი მალეოლური მოტეხილობები დისტალური წვივისებრი სინდესმოზის დაზიანებებთან ერთად და გამოიყენეს ზემოაღნიშნული შეფასების მეთოდი. ოპერაციის შემდგომი კომპიუტერული ტომოგრაფიის ხელახალი გამოკვლევები აჩვენებს, რომ 44 პაციენტს მიღწეული ჰქონდა ანატომიური შემცირება ბრუნვითი დეფორმაციების გარეშე, ხოლო 12 პაციენტს აღენიშნებოდა მსუბუქი ბრუნვითი დეფორმაცია (5°-ზე ნაკლები), შიდა ბრუნვის 7 და გარეთა ბრუნვის 5 შემთხვევა. საშუალო სიმძიმის (5-10°) ან მძიმე (10°-ზე მეტი) გარეთა ბრუნვის დეფორმაციების არცერთი შემთხვევა არ დაფიქსირებულა.
წინა კვლევებმა აჩვენა, რომ გვერდითი მალეოლური მოტეხილობის შემცირების შეფასება შეიძლება დაფუძნებული იყოს ვებერის სამ მთავარ პარამეტრზე: წვივისა და ტალარული სახსრის ზედაპირებს შორის პარალელური თანაბარი მანძილი, შენტონის ხაზის უწყვეტობა და დაიმის ნიშანი.
ლატერალური მალეოლუსის არასაკმარისი შემცირება კლინიკურ პრაქტიკაში საკმაოდ გავრცელებული პრობლემაა. მიუხედავად იმისა, რომ სიგრძის აღდგენას სათანადო ყურადღება ექცევა, თანაბარი მნიშვნელობა უნდა მიექცეს ბრუნვის კორექციას. როგორც წონის მატარებელი სახსარი, ტერფის ნებისმიერ არასწორ შემცირებას შეიძლება კატასტროფული გავლენა ჰქონდეს მის ფუნქციაზე. ითვლება, რომ პროფესორ ჟანგ შიმინის მიერ შემოთავაზებული ინტრაოპერაციული ფლუოროსკოპიული ტექნიკა ხელს შეუწყობს C ტიპის ლატერალური მალეოლური მოტეხილობების ზუსტი შემცირების მიღწევას. ეს ტექნიკა ღირებული ცნობარია წინა ხაზზე მყოფი კლინიცისტებისთვის.
გამოქვეყნების დრო: 2024 წლის 6 მაისი
